Strona główna   Galeria 



PRZEWODNIK

         Miejscowość (ok. 850 mieszkańców) położona w Kotlinie Sandomierskiej na Płaskowyżu Kolbuszowskim (210 - 255 m n.p.m.).
     Styków swym początkiem sięga XVI wieku, lokowany na południowym skraju Puszczy Sandomierskiej historycznej Małopolski. Położony był w powiecie pilzneńskim, w województwie sandomierskim. Obecnie administracyjnie wchodzi w skład województwa podkarpackiego, powiat rzeszowski, miasto Głogów Małopolski.
    las w Stykowie Część Kotliny Sandomierskej, w której położony jest Styków  obejmuje obszar Płaskowyżu Kolbuszowskiego. Jego zachodnią granicę stanowi Dolina Dolnej Wisłoki a wschodnią Dolina Dolnego Sanu. Płaskowyż zbudowany jest z utworów morza mioceńskiego, które stanowią głównie iły i piaski. Utwory te pokrywają przeważnie czwartorzędowe osady dyluwialne (gliny, piaski i żwiry) naniesione poprzez lodowiec i rzeki. Pozostałością lodowca są wały morenowe i głazy pochodzenia skandynawskiego. Krajobraz tego regionu tworzą rozległe faliste wyniosłości porozdzielane płytkimi, często podmokłymi dolinami rzek i strumieni, urozmaicone skupiskami piaszczystych wzniesień polodowcowego lub wydmowego pochodzenia.
       W znacznej części obszar powierzchni Stykowa pokryty jest resztkami lasów dawnej Puszczy Sandomierskiej. Rośnie tu głównie sosna z domieszką buka, olszy, jodły i brzozy.widłak jałowcowaty Do walorów leśnych należy zaliczyć obfitość występowania grzybów i jagód.
   Teren Stykowa i jego okolic charakteryzuje również możliwość spotkania różnych gatunków chronionej fauny i flory. Rośliny chronione to m.in.: rosiczka okrągłolistna i długolistna, widłak torfowy, jałowcowaty i goździsty, grążel żółty, długosz królewski, gnidosz rozesłany, orlik pospolity, buławnik mieczolistny, gnieźnik leśny, podkolan biały i zielonawy. Listę chronionych zwierząt stanowią: bocian czarny, puchacz, cietrzew, kania ruda, orzełek włochaty, kruk, słonka, ogorzałka, pustułeczka, błotniak zbożowy, czapla biała, bóbr europejski, łoś, wilk, nietoperze, orzesznica i inne.
      Zachowanie tych siedlisk w stanie naturalnym m. in. przez utrzymanie starodrzewi, wyłączenie z melioracji, ochrona czystości wód i powietrza da szansę na zachowanie różnorodnch gatunków roślin i zwierząt, co w dalszej perspektywie pozwoli utrzymać niepowtarzalność walorów tej Ziemi.
              


 Strona główna   Galeria 

©jp